Onlangs is er een nieuw boek van de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe verschenen: Intimiteit. Ik vond dit een uitermate interessant boek.

Ook zie ik een duidelijke link tussen financieel onafhankelijk worden en intiemer worden.

Intimiteit

Verhaeghe laat zien dat de relatie met ons eigen lichaam de belangrijkste intieme relatie is. Een intieme relatie met iemand anders is zonder een goede afstemming op je eigen lijf vrijwel onmogelijk.

Aan de hand van vele voorbeelden uit de praktijk onderzoekt Verhaeghe actuele kwesties en vragen rondom intimiteit: hoe dachten en denken we over de kloof tussen lichaam en geest? Is die splitsing niet achterhaald? Hoe zien we ons eigen lichaam nu het internet de plaats van de kerk ingenomen heeft? Welke rol speelt opvoeding in de verhouding tot je eigen lichaam? Wat is de rol van van de toenemende concurrentie en individualisering op intimiteit? Hoe kunnen we een duurzame, intieme relatie opbouwen met iemand anders?

Concurrentie en vervreemding

Een van de aspecten die duidelijk naar voren komt is dat concurrentie, welke tegenwoordig overal steeds sterker aanwezig is, zorgt voor vervreemding van onszelf. We moeten bijvoorbeeld op het werk en op sociale media steeds meer concurreren met elkaar. En uiteindelijk met onszelf, want velen eisen steeds meer van zichzelf. We moeten van onszelf steeds meer voldoen aan het plaatje dat we willen overbrengen van onszelf. Dat zorgt voor vervreemding van onszelf, omdat het niet realistisch is. En daardoor wordt het voor velen steeds lastiger echt intiem met onszelf, en daardoor ook met een ander te zijn.

Deze concurrentie op het werk wordt bij velen sterk aangewakkerd door de manier waarop ons werk ingericht is. Mensen worden steeds meer tegen elkaar opgezet. Bij beoordelingen zie ik bij steeds meer organisaties dat er een bepaald budget is voor de loonsverhogingen van een groep medewerkers. Een manager moet vervolgens kiezen welke mensen er wel of niet iets bij krijgen. Medewerkers worden daarmee elkaars concurrent. Voor het hoogste management gelden deze restricties overigens zelden of nooit. Dat gaat ook ten koste van de saamhorigheid. En zoals Verhaeghe laat zien werkt dat ziekmakend. Een mens heeft namelijk behoefte aan saamhorigheid.

Daarnaast wordt de lat ook vaak steeds hoger gelegd en wordt de illusie in stand gehouden dat het een keuze is om wel of niet aan de hogere verwachtingen te voldoen. Door meer eigenaarschap te tonen, beter time management toe te passen, meer agile te werken, etcetera, zouden de prestaties wel haalbaar zijn. Er niet aan voldoen ligt aan jezelf en is een teken van zwakte. Dat vind ik onzin, vrijwel altijd heb je voor een deel de resultaten van je werk helemaal niet zelf in de hand. Maar ik zie dat daar bij beoordelingen steeds vaker geen rekening mee wordt gehouden.

Intimiteit en financiële onafhankelijkheid gaan volgens mij hand in hand. Lees hier hoe!Intimiteit en financiële onafhankelijkheid

Wat ik bij mezelf merk is dat ik steeds meer toeschouwer en minder deelnemer geworden ben van deze ontwikkelingen. Dat komt doordat ik op weg ben gegaan naar financiële onafhankelijkheid. Ik ben bijvoorbeeld steeds minder afhankelijk geworden van de beoordelingen van mijn manager. En ik ben daardoor steeds scherper gaan zien wat er nou echt aan de hand is. Ik kan het me simpelweg veroorloven er steeds meer naar te kijken, omdat ik er steeds minder in mee hoef te gaan.

Ook merk ik dat ik daardoor beter in mijn vel ben komen te zitten. Ik hoef mezelf niet meer zo voor de gek te houden door mee te moeten doen in deze ontwikkelingen. Ik ervaar het als dat ik steeds minder vervreemd ben ten opzichte van mezelf, maar de maatschappij steeds meer ten opzichte van mezelf.

Ik ren steeds minder hard voor mijn baas. En ik ervaar het als paradoxaal dat het minder hard rennen voor de baas samengaat met het feit dat mijn beoordelingen beter zijn geworden. Het lijkt wel alsof managers voelen dat ze minder grip op je hebben en dat ze dus minder goed wegkomen met beoordelingen die eigenlijk niet reëel zijn.

Conclusie

Mijn conclusie op basis van het boek Intimiteit in combinatie met mijn eigen ervaringen is dat streven naar financiële onafhankelijkheid goed is voor mijn geestelijke èn lichamelijke gezondheid en daarmee intimiteit ten goede komt.

Hoe zie jij dit? Als je Intimiteit gelezen hebt, wat vond jij van dat boek?

Wil jij, net als ruim 14.000 anderen, een e-mail ontvangen zodra er een nieuwe post verschijnt en het FOB huishoudboekje 2024 kado?



Gelieve een geldig e-mailadres in te voeren
Dat adres is al in gebruik
The security code entered was incorrect
Check je mail inbox (of spambox) om je inschrijving te bevestigen. Geen mail ontvangen? Mogelijk heb je een typefout gemaakt; voer je mailadres nogmaals in.


De informatie op deze site is mijn persoonlijke mening, geen beleggingsadvies en je blijft zelf verantwoordelijk bij opvolgen ervan. Let op: beleggen gaat gepaard met risico's, je kunt je inleg (deels) verliezen. Blauw onderstreepte links met   kunnen mij een vergoeding opleveren voor het doorverwijzen. Dit kost jou niets. Reacties kunnen worden gemodereerd of verwijderd.

Schrijf een reactie

8 Reacties

  1. Erg herkenbaar stuk, vooral over concurrentie en vervreemding. Ik heb zelf 3 jaar geleden besloten om niet meer de concurrentie aan te gaan of me te moeten bewijzen tegenover collega’s. Ik ga uit van mijn eigen kracht en mijn eigenwaarde zoals ik ben. En vreemd of niet, je gaat een kracht uitstralen als je je niet meer zo slaafs en afhankelijk van je baas opsteld. Daarbij ben ik me sinds vorig jaar ook gaan verdiepen en gaan investeren in FO. Dit geeft me ook een soort rust omdat je je eigen toekomst uitstippeld. Dus ja, zeker goed voor je geest en je gemoedstoestand. Deze blog inspireert en helpt me overigens enorm op weg naar FO. Dank hiervoor.

  2. Helemaal mee eens. Ik ben sinds de zomer op het pad naar financiële onafhankelijkheid. Ik merk nu al dat het effect heeft op mijn zelfvertrouwen en hiermee dus ook op mijn geld, zoals je ook zelf beschrijft.

    “Ik ervaar het als dat ik steeds minder vervreemd ben ten opzichte van mezelf, maar de maatschappij steeds meer ten opzichte van mezelf.”
    Dit herken ik ook heel erg, ik doe niet meer mee aan de ‘rat race’ en ik vind het zelf heel erg bevrijdend. Ik focus me op dingen die IK belangrijk vind, in plaats van op dingen die de maatschappij belangrijk vindt. Hier staat wel tegenover dat de mensen om mij heen het niet altijd hiermee eens zijn; als ik niet 2x per week uit eten wil, als ik liever niet meer op vakantie ga met het vliegtuig en lekker in Europa wil blijven etc.

    Voor mij persoonlijk brengt financiële onafhankelijkheid nastreven heel veel, dus we gaan er lekker mee door.
    Bedankt voor dit artikel, interessante nieuwe inzichten!

  3. ik denk dat je vooral zelf compassie moet hebben, en niet zozeer je geluk willen laten afhangen van een baas. mijn houding is derhalve ook ‘als ze mij niet goedvinden, dan ontslaan ze mij maar’ in mijn verleden heb ik ook slechtpreseterende mensen gezien waarvoor ik moesopdraaien, en zo snel worden dat soort personen niet ontslagen. die angst hoef je dus niet echt te hebben.

  4. “nu het internet de plaats van de kerk ingenomen heeft” ? Dat is hopelijk een grapje? Ik bedoel: het emanciperen voorbij een geloof ik een bloeddorstige sinterklaas in de lucht (seculariseren) en moderne communicatie (met zijn keerzijdes) op die manier in één zin zetten roept toch een boel vragen op vind ik.

    In wat je opschrijft over “concurrentie en vervreemding” herken ik grotendeels (ik werk immers in het onderwijs haha) maar in zijn algemeenheid vind ik je stuk gedurfd en een beetje “all over the place”. Soms wat te kort door de bocht (jammer) : aan aannames worden soms te stellige conclusie gekoppeld.

    Qua werksituatie ervaar ik nog steeds veel vrijheid maar koppel minder terug met afdelingsleiders en andere managers. Ik laat ze lekker out-of-the-loop. Op onzinnige deadlines reageer ik niet eens meer. Mails lees ik 2x per dag (of 1x) en laat de mailbox niet de hele dag openstaan. In zijn algemeenheid kun je zeggen dat ik informatiekanalen raadpleeg vrijwel louter vanuit EIGEN initiatief.
    Geen piepjes die mij storen!

    Ook ik merk dat ik daardoor beter in mijn vel ben komen te zitten. De werkdruk verlaagt een beetje en wat je omschrijft over dat managers minder grip op je krijgen: dat hoop ik ook voor elkaar te krijgen!

    Verder weer met plezier gelezen. 🙂

  5. Wat een mooie post, Mr FOB! De reis naar FO heeft me tot nu toe ook niets dan goeds gebracht, een veel meer intentioneel leven met duidelijkere doelen zonder dat we afdwalen in de rat race.

  6. Lonneke - Project Lonica Reageer

    Herkenbaar! Toen ik wist dat ik weg wilde, ging ik me in mijn kantoorbaan steeds vrijer en meer als mezelf gedragen. Dat leverde meer waardering en zelfs nog een promotie-aanbod op.

  7. Merel - indefruitboomgaard.nl Reageer

    Wat een interessant stuk! Ik werk niet, maar ik merk wel dat het niet meer voldoen aan allerlei normen bevrijdend werkt. In mijn geval zijn het niet de managers die minder grip op me hebben, maar de normen hebben geen grip meer op me. Heel fijn! Ik ga op zoek naar het boek. Dank je wel voor de tip.

  8. Ik probeer een steeds betere versie van mezelf te worden (productiever, vaardiger, etc.) om mijn doelen te behalen. Je post heeft me echter wel aan het denken gezet. Ben ik van mezelf aan het vervreemden hierdoor? Ik moet hierover nadenken.

    Betreffende het intiemer zijn met een partner, ik probeer mijn partner momenteel aan boord te halen van de financiële vrijheidsboot m.b.v. een presentatie die ik aan het maken ben. De tijd zal leren of het concept financiële onafhankelijkheid voor haar net zo sterk klikt als het voor mij heeft gedaan.